Σαν δάσος που πέφτουν τα φύλλα
ξανά να γεννηθεί
μια λάμψη σαν ηλιαχτίδα
των ματιών σου εσύ
Αν κ’ ο ήλιος σκεπάζει τώρα όλη τη γη
και το φεγγάρι το βράδυ σ΄ εσένα με οδηγεί
-----Ο------
ΡΕΦΡΕΝ
Γιατί η καρδιά μας ορίζει ποιόν να αγαπάμε
κι ας μην μπορούμε εμείς μέσα να κοιτάμε
μα και τυφλός να ήμουν θα ‘ξερα που θέλω να ‘μαι
μέσα στην αγκαλιά σου τις νύχτες να κοιμάμαι
------Ο------
Κοιτώντας δειλά στον καθρέπτη
δεν θέλω να με δω
κουρέλι που μοιάζει με κλέφτη
κατέληξα εγώ
Είπες τότε θυμάμαι πως πάντα θα ‘σαι δω
κι αναρωτιέμαι που να ‘σαι που τώρα σε θέλω εδώ
Στίχοι:Σαρηπαναγιωτίδης Γεώργιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου